Podkręcanie procesora
Wejdź do BIOS-u (prawdopodobnie DEL). Odnajdź zakładkę MB Intelligent Tweaker (M.I.T.), w zależności od modelu płyty głównej może się ona nazywać inaczej.
Aktywuj pozycję CPU Host Clock Control (kliknij [Enter] i przestaw z disabled na enabled). Umożliwi ona modyfikację FSB.
Zanim zaczniesz działać dalej, zmień w pozycji PCI Express Frequency domyślną wartość (Auto) na stałe 100 MHz. Jest to taktowanie szyny PCI-E. W wypadku pozostawienia ustawień domyślnych i podkręcenia procesora jej taktowanie wzrosłoby, co mogłoby spowodować problemy z kartą graficzną i innymi elementami komputera.
Wejdź w CPU Host Frequency (FSB FREQUENCY) i ustaw nowe FSB. Co prawda stara szkoła podkręcania uczy, aby robić to bardzo powoli i stopniowo, ale w wypadku tych procesorów możesz od razu ustawić taktowanie na 30–40 MHz wyższe.
To nie koniec. Z taktowaniem szyny FSB oprócz częstotliwości pracy procesora jest powiązana także częstotliwość pamięci. Póki co proponuję jej nie podkręcać, żeby nie musieć się zastanawiać, czy ewentualne problemy z działaniem są spowodowane pokręceniem procesora czy pamięci. W polu Memory Frequency masz aktualną wartość taktowania pamięci. W tym wypadku domyślnie miało ono u mnie wartość 800 MHz, a aktualnie wynosi 960 MHz. Związek taktowania RAM-u z częstotliwością FSB zależy od tzw. dzielników pamięci. Wejdź w zakładkę System Memory Multiplier. Oprócz opcji Auto są tu różne wartości (patrz obrazek). Określają one stosunek taktowania FSB do RAM-u. Przykładowo zmień wartość domyślną na 3.33, zatem 240 (nowe podkręcone FSB) x 3,33= 800 MHz, czyli wartość taka, przy której wiemy, że nasze pamięci na pewno będą pracować poprawnie. Innymi słowy za pomocą owych dzielników dopasujemy taktowanie RAM-u do częstotliwości FSB. W innych płytach głównych zamiast dzielników wartość taktowania pamięci jest podana wprost, np. 800 MHz, 1066 MHz bądź podana jako stosunek FSB:DRAM, np. 1:3,33.
Zapisz ustawienia. Wejdź do systemu. Uruchom program, który obciąży układ, np. Cinebench czy jakiś inny benchmark, program CPU-Z (upewnij się, że taktowanie jest takie, jakiego oczekiwałeś), a także program do kontroli temperatury procesora – Speedfan.
Jeśli wszystko jest w porządku, nie pokazują się niebieskie ekrany, temperatury nie są zbyt wysokie, a jedynym skutkiem podkręcania jest wzrost wydajności, możesz kontynuować, aby wycisnąć jeszcze więcej ze swojego układu. Teraz jednak proponuję stąpanie małymi kroczkami – najpierw maksymalnie podnieś FSB o 10 MHz, następnie po 5 MHz, oczywiście ciągle kontrolując temperaturę obciążonego zestawu.
Podkręcanie nie może trwać w nieskończoność. W pewnej chwili albo temperatury są za wysokie – i tu pomaga zmiana coolera na wydajniejszy, albo komputer działa niestabilnie. Na to jednak też jest rada – należy minimalnie podnieść napięcie zasilające procesor. Wymaga to uwagi, ponieważ procesory są bardzo wrażliwe na ilość dostarczanej im energii. Po prostu nie można decydować się na maksymalną dostępną wartość, tylko ustawić wartość minimalnie większą od bazowej, potem ewentualnie kolejną. W opisywanym przykładzie służy do tego opcja Cpu Voltage Control.
W razie problemów zachęcamy do odwiedzenia działu Podkręcalnia na forum PC Formatu, prześledzenia wątków i ewentualnego założenia swojego, w którym należy dokładnie przedstawić cały problem, zaczynając od konfiguracji komputera (jego elementów).
