Podsumowanie testu
Do testu przyjęliśmy 8 routerów zgodnych ze standardem 802.11ac, w cenie nieprzekraczającej 600 zł. Średnia cena modelu Netgear R6300 jest wyższa, ale w kilku sklepach da się go kupić poniżej tej kwoty.
Wyposażenie
Pod tym względem wyróżniają się routery firm Asus, Netgear i TP-Link. Mają po dwa porty USB, (nawet USB 3.0), dzięki czemu można podłączyć do nich jednocześnie drukarkę i dysk. Mają nie tylko bardzo szybkie interfejsy Wi-Fi, ale również po cztery porty gigabit ethernet. Asus oferuje funkcję zapasowego łącza internetowego – w momencie zaniku łączności przez główny port sieciowy mogą przełączyć się np. na modem 3G podłączony do portu USB. Poza tym Asus RT-AC66U oraz TP-Link Archer C7 mają po trzy zewnętrzne, wymienne anteny, co daje możliwości zastosowania anten kierunkowych lub sektorowych.
Zestaw przycisków czy kontrolek jest podobny, ale na uwagę zasługuje fakt, że w nowych routerach można lepiej zarządzać pracą Wi-Fi. Robi się to za pomocą przycisku lub przełącznika na obudowie, który wyłącza sieć np. na noc, gdy łączność jest zbędna. Drugi sposób to specjalna funkcja oprogramowania, która pozwala zdefiniować harmonogram aktywności Wi-Fi.
Każdy z tych dwóch sposobów ma zalety i wady, ale zawsze przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa, a także obniżenia poboru energii. Moc przeciętnego routera wynosi ok. 10 W, a po wyłączeniu Wi-Fi spada do 2–3 W. Większość nowych routerów ma też przycisk całkowicie wyłączający urządzenie.
Rozruch i praca
Wszystkie routery uruchamia się w prosty sposób. W interfejsie konfiguracyjnym (dostępnym przez przeglądarkę internetową) znajduje się kreator ustawień, który pozwala skonfigurować podstawowe parametry: połączenie z internetem, interfejs Wi-Fi, czasem też hasło administratora. Cieszy fakt, że nawet w domyślnej konfiguracji każdy router jest fabrycznie zabezpieczony, a domyślne hasło do sieci znajduje się w instrukcji lub na obudowie.
Na pewno dużym ułatwieniem dla wielu osób będzie polskojęzyczny interfejs. Mają go oba testowane modele Asus, router Netgear (po pierwszym uruchomieniu sam pobiera i instaluje polski pakiet językowy), Linksys oraz Edimax. Niestety, w tym ostatnim przypadku polskie tłumaczenie jest niedokładne.
Niektórzy producenci dodatkowo oferują oprogramowanie na smartfony, które umożliwia zdalne zarządzanie albo dostęp do danych. Asus AiCloud jest bardzo użyteczny, ale fatalnie przetłumaczony, Linksys Smart Wi-Fi ładnie wykonany, ale ociężały, natomiast TP-Link Tether prostszy (choć tylko po angielsku), ale za to sprawnie działający. Optymalnym rozwiązaniem z punktu widzenia systemu Android wydaje się Netgear Genie – ma sporo funkcji i polski interfejs.
Wydajność
Sprawdziliśmy, jak szybkie interfejsy Wi-Fi radzą sobie w praktyce. Wykonywaliśmy po dwa testy (wysyłanie oraz odbieranie danych), wykorzystaliśmy dwie aplikacje mierzące „czysty” transfer danych (test syntetyczny) oraz odczyt i zapis plików przez Wi-Fi. W ten sposób zmierzyliśmy realną przepustowość interfejsów zgodnych ze standardem 802.11ac i przepustowość sieci 802.11n dla pasma 2,4 oraz 5 GHz.
Najlepszą ocenę za wydajność uzyskał model Linksys EA6400. Maksymalna przepustowość dla sieci 802.11ac oraz 802.11n wynosiła odpowiednio 566 oraz 216 Mb/s (w pasmie 5 GHz, bo na niższej częstotliwości było gorzej). Ale nie są to wyniki rekordowe, bo z D-Linka DIR-868L udało się „wycisnąć” 606 oraz 232 Mb/s,
Pozytywnie zaskoczył Edimax BR-6478AC, który okazał się świetny w przypadku sieci 802.11n działającej na częstotliwości 2,4 GHz (czyli najczęściej używanej). W tym przypadku udało się uzyskać 148 Mb/s, a szybszy był jedynie wspomniany Linksys EA6400 oraz TP-Link Archer C7. Niestety, model Edimax ma słaby interfejs 802.11ac, brakuje mu portów USB i ciekawych funkcji.
Co wybrać
Chcąc osiągnąć dobrą przepustowość Wi-Fi, warto wybierać routery 802.11ac korzystające z trzech kanałów, czyli oznaczone AC1750 (1300+450 Mb/s) albo AC1600 (1300+300 Mb/s). Jeśli zależy ci na dużej liczbie funkcji, bezkonkurencyjne okazują się urządzenia Asusa.
Zestaw przycisków czy kontrolek jest podobny, ale na uwagę zasługuje fakt, że w nowych routerach można lepiej zarządzać pracą Wi-Fi. Robi się to za pomocą przycisku lub przełącznika na obudowie, który wyłącza sieć np. na noc, gdy łączność jest zbędna. Drugi sposób to specjalna funkcja oprogramowania, która pozwala zdefiniować harmonogram aktywności Wi-Fi.
